UNplugged

Περνώντας προχθές το βράδυ από την πλατεία συντάγματος, μετά από κάτι μέρες που είχα να ανέβω προς κέντρο, ένιωσα κάπως περίεργα. Η πλατεία ήταν γεμάτη πανό με συνθήματα και με αντίσκηνα που είχαν στηθεί από την πρώτη μέρα της διαμαρτυρίας. Οι "αγανακτισμένοι" αγωνιστές είχαν κουραστεί από την πολλή αγανάκτηση και είχαν πέσει για ύπνο. Ο δρόμος δε μπροστά από τη βουλή είχε τέσσερα πέντε πανό και άλλους δυο-τρεις διερχόμενους να συζητάνε με τους λίγους εναπομείναντες αστυνομικούς. Μάαλιστα, σκέφτηκα. Αυτός ο λαός ξανακοιμήθηκε; Που πήγε το σθένος και η ένταση με την οποία διαμαρτυρόταν τις προηγούμενες μέρες; Μήπως τελικά οι στημένοι αναρχικοί ήταν ικανοί να κάμψουν την αγανάκτησή μας, να μας τρομοκρατήσουν ; Πώς το επιτρέψαμε αυτό; Ίσως πάλι να συνέβη αυτό που έλεγα από την αρχή.  Μόλις είχα ακούσει για την  "ειρηνική" διαμαρτυρία είχα γελάσει. Ίσως με αυτό να ακούγομαι πεσιμίστρια ή ακόμα και είρωνας. Ωστόσο, εγώ προτιμώ να με χαρακτηρίζω ρεαλίστρια. Δεν λέω πως έπ

Γυρίζοντας σπίτι από το σύνταγμα και την ειρηνική διαμαρτυρία, η οποία μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, διάφορες σκέψεις κατέλαβαν το μυαλό μου. Δεν ήταν μόνο το όλο σκηνικό που με έβαλε σε σκέψεις αλλά και τα λόγια μιας γυναίκας περίπου σαράντα χρονών η οποία έτρεξε να μου δώσει σπρέι για να προστατευτώ από τα δακρυγόνα: "Αναρχικοί" μου είπε. Ναι, οι αναρχικοί καλώς η κακώς δεν γουστάρουν την εξουσία. Δεν τους αρέσει η έννοια του κράτους. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι είναι υπέρ της βίας, πόσο μάλλον όταν αυτή στρέφεται ενάντια σε άλλους πολίτες, σύμφωνα με τα όσα ξέρω. Όμως αυτοί αποκαλέστηκαν αναρχικοί και δημιουργούσαν πρόβλημα. Ζώντας τα γεγονότα από το πεδίο της μάχης τους είδα να έρχονται κατά πάνω μας απειλητικά. Κάπως έτσι μπερδεύτηκα. Προσπαθώντας να ξεμπερδευτώ άνοιξα την Βικιπαίδεια για να μάθω. Τι είναι άραγε αναρχία;  Είναι εν τέλη αυτοί αναρχικοί; Και αν ναι ποιος τους χαρακτήρισε έτσι; Γιατί τους χαρακτηρίζουμε έτσι; Για να δίνουμε έναν χαρακτηρισμό σε κάποιον πρέπε