Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2013

" Άκου αγωνιστάκο... "

 Επειδή, πολλά μας τα πες αγαπημένε νεοέλληνα σήμερα και επειδή με εκνευρίζει να διαβάζω μαζοποιημένες αντιλήψεις-πολλές φορές άκριτες- αποφασίσω να σου δώσω τη δική μου άποψη γιατί με προκαλείς. Και σε σένα και στους άλλους 1000000 ομοίους σου που δεν είχατε τι να κάνετε και σχολιάζετε εκ του ασφαλούς τα φασιστοειδή.   Αρχικά, η χρυσή αυγή υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα από τότε που ήμουν 16 θυμάμαι να ξεκόβω από παρέες, γιατί ανέφεραν πως έπαιζαν ξύλο με πακιστανούς, επειδή λέει μας τρώνε τις δουλειές (ουάου!) και πως ασχολούνταν με μια ομάδα να δεις πως την έλεγαν.. α! Ναι, Χρυσή Αυγή, σωστά! Συγκεκριμένα το έτος ίδρυσης της από τον Μιχαλολιάκο ήταν το 1980, πληροφοριακά. Σήμερα έχουμε 2013. Μάλιστα. Πότε άρχισε να αποκτά δύναμη, όμως;   Χμμ.. κάτσε να σκεφτώ... μωρέ μήπως ήταν όταν ΕΣΥ άρχισες να τους κατακρίνεις ή να τους υποστηρίζεις αντίστοιχα; Μήπως εσύ ήσουν αυτός που τους έδωσες την δημοτικότητα που χρειαζόταν για να απενοχοποιήσουν την ωμή βία; Και δε μιλώ

«Η ομορφιά θα σκοτώνει πάντα το θηρίο»

Καθώς γυρίζω μεθυσμένη από κάποια από εκείνες τις εξόδους, που συνήθιζες να λατρεύεις, παρατηρώ πάνω στο έπιπλο του γραφείου εκείνο το post it που είχες αφήσει κάποτε. «Η ομορφιά πάντα θα σκοτώνει το θηρίο», έγραφες με άτσαλα γράμματα, μπορεί καλλιτεχνικά. «Η ομορφιά θα σκοτώνει πάντα το θηρίο» επανέλαβα και εγώ για να προσπαθήσω να καταλάβω τι εννοούσες. Πέρασαν τόσα χρόνια και δε θυμάμαι πια γιατί το ‘χες γράψει. Θαρρείς και κάτι ήθελες να πεις. Θαρρείς και ήταν τόσο σημαντικό που ήθελες να το μοιραστείς μαζί μου. Το νόημα όλης μου της ζωής… το νόημα της δικής σου; Κι έπειτα, τι νόημα έχει μετά από τόσα χρόνια να το σκέφτομαι; Πάνε τόσες και τόσες νύχτες που δε το πρόσεξα. Νύχτες που δεν ήξερα τι κάνεις, που βρίσκεσαι. Σα να πάσχιζα σα δραπέτης να σου ξεφύγω. Από εκείνη τη βρώμα την αγάπη σου. Πόσο ηλίθιος υπήρξες; Πόσο τιποτένιος; Τόσο με υπολόγιζες που με αγάπησες. Λες και δεν νοιάστηκες ποτέ σου για μένα. Θυμάμαι έμπηγα τα νύχια στο δέρμα και μαχόμουν σε μια άρρωστη παραζάλη