Πολλές οι γνώμες και οι απόψεις που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες. Φωνές υψώθηκαν, διαξιφισμοί, κόντρες, εντάσεις και άλλα παρεμφερή συνέβησαν στο μικρό μας κράτος. Από την πιο μικρή παρέα φοιτητών μέχρι τα πάνελ των πιο μεγάλων εκπομπών. Αφορμή όλων δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα χαστούκι που κάποιο δημόσιο πρόσωπο-που τυγχάνει να είναι φορέας κάποιας πολιτικής ιδεολογίας- έδωσε σε κάποιο άλλο πολιτικό πρόσωπο. Δεν θεωρώ σκόπιμο να κρίνω τα άτομα, αυτά καθεαυτά καθότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει με τις πεποιθήσεις μου. Δεν πιστεύω άλλωστε, πως -κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν και με βάση το βιοτικό μας επίπεδο- έχει σημασία τι ιδεολογικός μανδύας περιβάλλει το κάθε άτομο, όσο ποιες πράξεις κάνει και πως αυτές αντιμετωπίζονται από την κοινή γνώμη. Κακά τα ψέματα, το βιοτικό μας επίπεδο δεν μας επιτρέπει να κρίνουμε λογικά, αλλά με βάση το θυμοειδές στοιχείο του χαρακτήρα μας και τα ζωώδη ένστικτα μας για επιβίωση. Η κοινή γνώμη, λοιπόν. Άνθρωποι απλοί και μη, άνθρωποι του πνε