Πολλές οι γνώμες και οι απόψεις που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες. Φωνές υψώθηκαν, διαξιφισμοί, κόντρες, εντάσεις και άλλα παρεμφερή συνέβησαν στο μικρό μας κράτος. Από την πιο μικρή παρέα φοιτητών μέχρι τα πάνελ των πιο μεγάλων εκπομπών. Αφορμή όλων δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα χαστούκι που κάποιο δημόσιο πρόσωπο-που τυγχάνει να είναι φορέας κάποιας πολιτικής ιδεολογίας- έδωσε σε κάποιο άλλο πολιτικό πρόσωπο. Δεν θεωρώ σκόπιμο να κρίνω τα άτομα, αυτά καθεαυτά καθότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει με τις πεποιθήσεις μου. Δεν πιστεύω άλλωστε, πως -κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν και με βάση το βιοτικό μας επίπεδο- έχει σημασία τι ιδεολογικός μανδύας περιβάλλει το κάθε άτομο, όσο ποιες πράξεις κάνει και πως αυτές αντιμετωπίζονται από την κοινή γνώμη. Κακά τα ψέματα, το βιοτικό μας επίπεδο δεν μας επιτρέπει να κρίνουμε λογικά, αλλά με βάση το θυμοειδές στοιχείο του χαρακτήρα μας και τα ζωώδη ένστικτα μας για επιβίωση.
Η κοινή γνώμη, λοιπόν. Άνθρωποι απλοί και μη, άνθρωποι του πνεύματος και μη, άνθρωποι καθημερινοί στηλίτευσαν αμέσως αυτή την βίαιη πράξη που διεξήχθη μπροστά στα μάτια εκατοντάδων-χιλιάδων τηλεθεατών. Οι περισσότεροι έσπευσαν να συμπαρασταθούν στην "καημένη" Λιάνα Κανέλη που ο "τραμπούκος" της Χρυσής Αυγής χτύπησε. Άρχισαν να κατακρίνουν το ταραχοποιό στοιχείο και να το καταδεικνύουν ως τον ένοχο της υπόθεσης, ο οποίος σήκωσε χέρι σε γυναίκα και στάθηκε ανίκανος να σταθεί σε ένα πολιτικό διαξιφισμό. Δε θα πάρω θέση σε αυτό, γιατί ίσως να καταταγώ και εγώ στο πολύβουο πλήθος που εξαγριώνεται με τέτοιου είδους χειρονομίες και δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή του. Και όχι τόσο επειδή ήταν γυναίκα, αλλά επειδή όταν κάποιος δεν διστάζει να προβεί σε μία τέτοια χειρονομία-και μάλιστα με τον κίνδυνο αμαύρωσης της δημόσιας εικόνας του-τότε είναι ικανός για τα πάντα. Ωστόσο, θα ήθελα να πιαστώ από αυτό το γεγονός για να παραθέσω μερικούς συλλογισμούς, οι οποίοι ήρθαν ως απότοκα του για να παιδέψουν το μυαλό μου.
Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα πράγματα που μου τράβηξαν την προσοχή και μου δημιούργησαν κάποιες ανησυχίες.
Κωμικά status στο facebook: γελοιοποίηση ενός εν μέρη σοβαρού γεγονότος. Τι έγινε; Πότε αρχίσαμε να συμβιβαζόμαστε με τη βία; Πότε αρχίσαμε να αποδεχόμαστε το ξύλο; Τώρα εύλογα θα μου πεις...πού ήταν η Κανέλη και η κάθε Κανέλη-πολιτική προσωπικότητα-όταν εμείς παίζαμε ξύλο στο Σύνταγμα για τα δικαιώματά μας; Ποιανού ο λαιμός έκλεισε από τις κραυγές και τα καπνογόνα; Και επιπλέον, εδώ δέχομαι την βία του να με κλέβουν κατάφωρα και δεν αντιδρώ, θα αντιδράσω με ένα απλό χαστούκι που έφαγε μια πολιτικός-πες την και κυράτσα. Δεν θα με πειράξει. Αλλού εστιάζω. Πώς γελοιοποιούμε ένα τέτοιο περιστατικό; Πώς ανεχόμαστε να βλέπουμε την ωμή βία και να την γελοιοποιούμε; Έχουμε πράγματι γίνει τόσο αναίσθητοι; -Θα μου πεις, πάλι, εδώ ανεχόμαστε να βλέπουμε συνανθρώπους μας να πεθαίνουν από την πείνα και δεν αντιδρούμε, θα αντιδράσουμε σε αυτό; Γιατί; Γιατί; Γιατί; Σε ρωτάω. Γιατί να είσαι τόσο απάνθρωπος; Ο Καζαντζάκης είχε εύλογα πει κάποτε "αγάπα τον άνθρωπο, γιατί πάνω από όλα είσαι εσύ". Που πήγε, λοιπόν, η αγάπη προς τον εαυτό σου; Και έπειτα έρχομαι στην άλλη φράση που είχε πει ο Μπρεχτ "Όταν ήρθαν (οι Ναζί) να πάρουν τους Τσιγγάνους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει". Τι θα γίνει, λοιπόν, όταν οι Ναζί χτυπήσουν και τη δική σου πόρτα; Θα ξεπουλήσεις τα ιδανικά σου με το να γίνεις ένας απ' αυτούς για να σώσεις το τομάρι σου ή θα καταλάβεις πως οι Τσιγγάνοι, οι κομμουνιστές, οι Εβραίοι και εσύ, έχετε ένα σωρό διαφορές που αν τις ενώσετε φτιάχνετε μια ομοιότητα; Και όταν λέω Ναζί δεν αναφέρομαι αυτό καθεαυτό στον Κασιδιάρη, αλλά στον εκάστοτε Κασιδιάρη που τολμάει να σηκώσει χέρι σε έναν συνάνθρωπό σου, είτε αυτός περιβάλλεται από κάποια ιδεολογία, είτε όχι. Είτε το χέρι του αρπάξει το ψωμί, είτε του χαλάσει την πρόσοψη.
Πολιτικές απόψεις από ανθρώπους που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν ασχοληθεί με την πολιτική και ρητορείες κάθε είδους ανάλογα με τη θέση που ο εκάστοτε ομιλητής είχε επί του θέματος. Η "καημένη" η Κανέλη, άκουσα να λέει η γειτόνισσα η κυρά Νίτσα που μέχρι προχθές νόμιζε ότι ψήφιζε ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ούτε η ίδια ξέρει. Ας την ψηφίσουμε, είναι καλύτερη από τους τραμπούκους, σκέφτηκε με το αθώο κεφάλι της. Συγνώμη κυρά Νίτσα μου που σου χαλάω το όνειρο, αλλά καμία Κανέλη δεν έχει ανάγκη από ελεημοσύνες. Όσο και να προβλήθηκε έτσι, δεν νομίζω ότι μια πολιτική προσωπικότητα που εμμένει σταθερά σε κάποιες θέσεις και ιδεολογίες έχει ανάγκη την ψήφο σου. Πάρτη και κάτσε στο νεκροκρέβατο σου να χαζεύεις τον Παπαδάκη τα αργόσχολα πρωινά σου, και άσε όσους ξέρουν να πάρουν τα πόδια τους να πάνε μέχρι την κάλπη. Τώρα θα μου πεις εύλογα, ποιος ξέρει; Σε μία χώρα όπου επικρατεί μια πλήρης σύγχυση και ένας πλήρης αποπροσανατολισμός, πως μπορείς να ξέρεις τι πρεσβεύει ο κάθε πολιτικός; Και έπειτα, όταν σου κόβουν το ψωμί, που θα βρεθεί η πολυτέλεια της λογικής; Πώς να δράσεις με βάση ιδεολογίες, όταν αφενός οι ίδιοι οι πολιτικοί αλλάζουν απόψεις με ταχύτητα φωτός και αφετέρου δεν έχεις τη στοιχειώδη εκπαίδευση ως προς την ιδεολογία; Όταν το κράτος αμέλησε να σου εξηγήσει με ποια κριτήρια επιλέγεις μια πολιτική προσωπικότητα και που αν σου εξήγησε παρέλειψε να σου πει τα βασικά;
Δεν πάνε πολλές μέρες που ο Άδωνης Γεωργιάδης ήταν καλεσμένος σε κάποια πρωινή εκπομπή. Από κάτω από το παράθυρο στο οποίο ήταν, έγραφε "υποψήφιος βουλευτής Νέας Δημοκρατίας". Καθισμένη, λοιπόν, σε έναν καναπέ με ένα φίλο μου βλέπαμε την εν λόγω εκπομπή όταν ο φίλος μου-άσχετος με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα-μου έκανε την ερώτηση: "Αυτός δεν υποτίθεται ότι ήταν στο ΛΑΟΣ; Πότε μπήκε στη Νέα Δημοκρατία;" Και άντε να του απαντήσεις. Και να του πεις τι; Ότι ο συγκεκριμένος κύριος έγινε ξαφνικά κάπως πιο διαλλακτικός και αποφάσισε να συμμετάσχει σε έναν δεξιό σχηματισμό αλλά λιγότερο δεξιό από τον προηγούμενο; Και δεν θεωρώ σκόπιμο να σταθώ στον συγκεκριμένο κύριο, αλλά ορμώμενη από αυτό απορώ με ποια κριτήρια θα οδηγηθούμε στις κάλπες στις 17 του Ιούνη.-Θα χουν σφίξει και οι ζέστες! Καλά κρασιά!
Όλα τα παραπάνω, λοιπόν, και οι προβληματισμοί που το καθένα από αυτά μου δημιούργησε είχαν ως αποτέλεσμα να οδηγηθώ σε κάποια ποιο αοριστολογικά συμπεράσματα τα οποία και με βασανίζουν.
Με ποια κριτήρια ψηφίζουμε οι άνθρωποι σήμερα; Μήπως κρίνουμε με βάση το θυμό που μας έχει καταδυναστεύσει λόγω της ωμής-οικονομικής- βίας που υφιστάμεθα τα τελευταία χρόνια; Ξέρουμε τι πρεσβεύει ο κάθε πολιτικός; Και έπειτα, ξέρει ο ίδιος τι πρεσβεύει; Και έπειτα, ποια είναι τα κριτήρια εκείνα με βάση τα οποία κατατάσσεται ένας πολιτικός σε μία παράταξη; Αν μη τι άλλο , όλοι τη σωτηρία της χώρας δεν επιζητούμε; Με ποια κριτήρια, λοιπόν, αποφασίζουμε ποιον θα καταραστούμε με την ευθύνη της καταστροφής της χώρας; Γιατί, κακά τα ψέματα ποιος είναι εκείνος ο τόσο άξιος πολιτικός που θα καταφέρει μέσα από το έργο του να χτίσει όσα κατέστρεφαν όλοι οι προγενέστεροι τόσα χρόνια;
Συγνώμη, κύριοι αλλά έχω πάψει να πιστεύω σε εθνοσωτήρες και να μάχομαι υπέρ πολιτικών προσωπικοτήτων. Αν κάτι θεωρώ ότι αξίζει, αυτό είναι τα ιδανικά και οι αξίες μου. Όπως είπε και ένας φίλος για τους ανθρώπους "Πάντα μπορούν να προδώσουν την εμπιστοσύνη σου." Αυτός είναι και ο λόγος που αποφασίζω να μην εμπιστεύομαι έναν άνθρωπο, αλλά όλους. Και αν θες να με κατακρίνεις και να πεις ότι δεν έχω ιδεολογία, καν' το. Απλά πιστεύω στη λαϊκή ρήση πως "ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη". Και πως αυτή την περίοδο, δεν έχει σημασία, αν είσαι μαύρος ή άσπρος, δεν έχει σημασία αν είσαι αφεντικό ή δούλος, δεν έχει σημασία αν είσαι κομμουνιστής ή δεξιός. Κείνο που χει σημασία, φιλαράκο είναι η βία. Η βία με την οποία σου παίρνουν το φαΐ για το οποίο κόπιαζες μερόνυχτα πάνω από ένα τιμόνι, μέσα σε ένα καράβι μακριά από την οικογένειά σου, σε μία υπαίθρια λαϊκή αγορά ή σε ένα γραφείο. Η βία με την οποία οι λύκοι σε ραντίζουν με οπιούχες ειδήσεις. Καημένα μου προβατάκια. Φαγωθείτε λίγο ακόμα για τις πολιτικές προσωπικότητες που σας κυβερνούν, όσο σας παρακολουθούν και βάζουν στοιχήματα για το ποιος θα νικήσει. Ανούσιες κοκορομαχίες που στήνουν οι κλέφτες για να σε φιμώνουν.
Είσαι άνθρωπος ρε. Μη το ξεχνάς.
Συγνώμη, κύριοι αλλά έχω πάψει να πιστεύω σε εθνοσωτήρες και να μάχομαι υπέρ πολιτικών προσωπικοτήτων. Αν κάτι θεωρώ ότι αξίζει, αυτό είναι τα ιδανικά και οι αξίες μου. Όπως είπε και ένας φίλος για τους ανθρώπους "Πάντα μπορούν να προδώσουν την εμπιστοσύνη σου." Αυτός είναι και ο λόγος που αποφασίζω να μην εμπιστεύομαι έναν άνθρωπο, αλλά όλους. Και αν θες να με κατακρίνεις και να πεις ότι δεν έχω ιδεολογία, καν' το. Απλά πιστεύω στη λαϊκή ρήση πως "ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη". Και πως αυτή την περίοδο, δεν έχει σημασία, αν είσαι μαύρος ή άσπρος, δεν έχει σημασία αν είσαι αφεντικό ή δούλος, δεν έχει σημασία αν είσαι κομμουνιστής ή δεξιός. Κείνο που χει σημασία, φιλαράκο είναι η βία. Η βία με την οποία σου παίρνουν το φαΐ για το οποίο κόπιαζες μερόνυχτα πάνω από ένα τιμόνι, μέσα σε ένα καράβι μακριά από την οικογένειά σου, σε μία υπαίθρια λαϊκή αγορά ή σε ένα γραφείο. Η βία με την οποία οι λύκοι σε ραντίζουν με οπιούχες ειδήσεις. Καημένα μου προβατάκια. Φαγωθείτε λίγο ακόμα για τις πολιτικές προσωπικότητες που σας κυβερνούν, όσο σας παρακολουθούν και βάζουν στοιχήματα για το ποιος θα νικήσει. Ανούσιες κοκορομαχίες που στήνουν οι κλέφτες για να σε φιμώνουν.
Είσαι άνθρωπος ρε. Μη το ξεχνάς.
Για να αποκτήσεις ιδεολογία πρέπει πρώτα από όλα να έχεις το δικαίωμα στη ζωή. Είσαι σίγουρος ότι το έχεις; Είσαι σίγουρος ότι αν επικρατήσει η λευκή φυλή σου δεν θα βρεθεί κάποιος ανώτερος σου να πάρει τα κεκτημένα σου;
Και έπειτα, σκέψου. Κάτσε διάβασε. άνοιξε τα στραβά σου. Το να μιλάς για βιοποριστικό, μασόνους και άλλα σχετικά, και να μην ξέρεις τι θα ψηφίσεις-από άγνοια και όχι από προβληματισμό- και γιατί θα το κάνεις, δε σε αθωώνει, φιλαράκο. Η γνώση δεν είναι προνόμιο των πλουσίων, μήτε πολυτέλεια. Η γνώση είναι δικαίωμα, είναι δύναμη. Είναι αν μη τι άλλο το κλειδί για να πεις πως είσαι ελεύθερος. Μ' ακούς φιλαράκο;
Μπορεί άραγε η χώρα που γέννησε τις ιδεολογίες, να γίνει και εκείνη που θα τις καταστρέψει;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου