-Μη το λες. Όλα τα λεωφορεία έχουν μια μαγεία. Ξέρεις, όλα έχουν ένα προορισμό. Κάπου πάνε, κάπου καταλήγουν. Ανούσιες και ουσιαστικές διαδρομές, που αυτοπροσδιορίζονται, είτε από τον προορισμό, είτε από το ταξίδι, είτε και από τα δύο, ποιος ξέρει; Είναι όπως οι ανθρώπινες ζωές, ας πούμε. Ποτέ δε μπορείς να παρεκκλίνεις από τη διαδρομή, αλλά πάντοτε μπορείς να γνωρίσεις εμπειρίες, από τους ανθρώπους που μπαίνουν σε αυτήν.
-Α! Μπα μη το λες. Όλοι μπορούν να κάνουν την αλλαγή, να παρεκκλίνουν, όλοι μπορούν να γίνουν αυτό που θέλουν, ξέρεις.
-Δε διαφωνώ. Αλλά, ξέρεις είναι περίεργα τα πράγματα. Δεν είμαστε και η πιο ευνοημένη γενιά. Ξέρεις πως πάει. Μην αρχίσω τα δράματα. Η κατάσταση είναι λίγο πολύ γνωστή. Ίσως είναι πολυτέλεια το να ονειρεύεσαι στις μέρες μας. Δεν ξέρω...
-Ναι, απλά ξέρεις τι μου τη σπάει; Όλοι αυτοί οι βλάκες. Όλοι τους πάνε κάπου και αν τους ρωτήσεις που θέλουν να πάνε δε ξέρουν. Να πχ αν σταματήσω ένα από αυτά τα αμάξια... Κανείς δε ξέρει που θέλει να πάει. Κανείς δε ξέρει αν πάει εκεί που θέλει. Και μεταξύ μας, ούτε εγώ είμαι σίγουρος. Τελειώνουμε... Είμαστε ξέρω 'γω ένα βήμα πριν κάνουμε το οτιδήποτε, πριν την αρχή του οτιδήποτε και δεν ξέρουμε καν τι είναι αυτό.
-Τι σκέφτεσαι;
-Δε ξέρω. Ίσως τελικά μείνω. Δεν έχω καταλήξει. Μια μέρα θα ήθελα να κάνω ταξίδια και να δίνω στον κόσμο λίγη από τη μαγεία που παίρνω μέσα από τις φωτογραφίες. Να κάνω μια δική μου έκθεση, να κάνω τους ανθρώπους να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου. Να δω εγώ τον κόσμο, να τον γυρίσω.
-Εγώ, όταν ήμουν μικρή ήθελα να γράφω. Ξέρεις, σε κάποια φάση ήθελα να γίνω σκηνογράφος, σκηνοθέτης... το είχα πιστέψει τόσο που το είχα βάλει και στο μηχανογραφικό.
-Εντάξει, δεν έχει λεφτά ο χώρος...
-Ναι, το ξέρω γι αυτό το άφησα για hobby, Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Είναι αυτό που είπες πριν. Όταν κάνεις κάτι που θες, τουλάχιστον το θες. Και ξέρεις κάτι; Όταν θες κάτι, όταν το έχεις φανταστεί πάντα μπορείς να πετύχεις.
-Ναι, απλά ξέρεις....
-Είναι αυτό που σου έλεγα πριν. First world problems. Δε ξέρω, ίσως να χε δίκιο ο Ουγκώ που έλεγε ότι "Ελεύθερος είσαι μόνο όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις". Αν αποτύχεις χάνεις τα πάντα, αν όχι κατακτάς τον κόσμο. Αλλά είναι τόσο δύσκολο όταν έχεις τα πάντα να ρισκάρεις να τα χάσεις-έστω για λίγο- για να ακολουθήσεις μια ίσως παρόρμηση. Δε ξέρεις ποτέ τι θες μέχρι να τα χάσεις όλα. Και πάλι δηλαδή, ίσως να μη ξέρεις τι θες, απλά ίσως έχεις την πολυτέλεια να το αναζητήσεις χωρίς το φόβο της αποτυχίας.
-Δε ξέρω. Ίσως δε χρειάζεται να είμαστε τόσο δραματικοί. Τα πράγματα μπορεί να είναι και πιο απλά. Ίσως πρέπει απλά να αφεθούμε σε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε, σε αυτό που μας κάνει χαρούμενους και να αφήσουμε όλα τα άλλα. Δεν υπάρχει σιγουριά. Δεν υπάρχει σιγουριά που να συγκρίνεται με την ικανοποίηση που παίρνεις όταν κάνεις κάτι που σε γεμίζει. Όλοι μας ξέρουμε που ανήκουμε - τον προορισμό - αρκεί να αφεθούμε.
Και όταν πια διαλέξουμε προορισμό ξεκινάει η ακούραστη διαδρομή, ξεκινά το ταξίδι. Κάποιοι μένουν μαζί μας, κάποιοι φεύγουν. Κάποιοι κουράζονται και κατεβαίνουν, δεν αντέχουν τα εμπόδια. Κάποιους δε τους αντέχουμε εμείς και τους ζητάμε να αποβιβαστούν. Κάποιοι μένουν. Το σημαντικότερο είναι να μη χανόμαστε εμείς οι ίδιοι μέσα στο πλήθος. Και να μην τρέχουμε ποτέ πίσω από λεωφορεία. Γιατί στη ζωή όπως και στις σχέσεις πάντα θα υπάρξει το επόμενο, το οποίο ίσως να έχει περισσότερο χώρο για μας. Και όσο για το που θα βγει, ακόμα κι αν είσαι το 100, πάντοτε υπάρχει έστω ένας άνθρωπος εκεί έξω, ο οποίος περιμένει εσένα, όσο εσύ συνεχίζεις αδιάκοπα να βαδίζεις προς τον προορισμό σου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή