" Άκου αγωνιστάκο... "

 Επειδή, πολλά μας τα πες αγαπημένε νεοέλληνα σήμερα και επειδή με εκνευρίζει να διαβάζω μαζοποιημένες αντιλήψεις-πολλές φορές άκριτες- αποφασίσω να σου δώσω τη δική μου άποψη γιατί με προκαλείς. Και σε σένα και στους άλλους 1000000 ομοίους σου που δεν είχατε τι να κάνετε και σχολιάζετε εκ του ασφαλούς τα φασιστοειδή. 

 Αρχικά, η χρυσή αυγή υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα από τότε που ήμουν 16 θυμάμαι να ξεκόβω από παρέες, γιατί ανέφεραν πως έπαιζαν ξύλο με πακιστανούς, επειδή λέει μας τρώνε τις δουλειές (ουάου!) και πως ασχολούνταν με μια ομάδα να δεις πως την έλεγαν.. α! Ναι, Χρυσή Αυγή, σωστά! Συγκεκριμένα το έτος ίδρυσης της από τον Μιχαλολιάκο ήταν το 1980, πληροφοριακά. Σήμερα έχουμε 2013. Μάλιστα. Πότε άρχισε να αποκτά δύναμη, όμως; 

 Χμμ.. κάτσε να σκεφτώ... μωρέ μήπως ήταν όταν ΕΣΥ άρχισες να τους κατακρίνεις ή να τους υποστηρίζεις αντίστοιχα; Μήπως εσύ ήσουν αυτός που τους έδωσες την δημοτικότητα που χρειαζόταν για να απενοχοποιήσουν την ωμή βία; Και δε μιλώ μόνο για τους προφανείς υπεύθυνους, δηλαδή τους ψηφοφόρους. Ηθικοί αυτουργοί κατ' εμέ είναι και όλοι εκείνοι  που συνεχίζουν να αναμασούν άκριτα τις ειδήσεις που λαμβάνουν, οι οποίες στο πλείστο των περιπτώσεων εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς και εκείνοι που συνεχίζουν να δημιουργούν δολοφόνους. 

Γιατί φασίστας δε γεννιέται κάποιος, κύριοι. Φασίστας γίνεται.

 Ο φασισμός είναι ψυχική και σωματική ασθένεια. Είναι όλο το μίσος εκείνο που φωλιάζει στην καρδιά, που σου οπλίζει το χέρι. Και για να φτάσει κάποιος σε αυτό το έσχατο σημείο εκφυλισμού της ανθρώπινης ζωής σημαίνει πως έχει μια σωρεία ψυχολογικών να τον βαραίνει. Ναι, κύριοι ψυχολογικά. Ψυχολογικά (και έλλειψη παιδείας, φυσικά). Αυτά που όλοι μας έχουμε και επιλέγουμε να κρύψουμε κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας. Ψυχολογικά. Εκείνα που ο μέσος άνθρωπος και το σύστημα έχει δημιουργήσει σε αυτά τα άτομα άθελά του. Και δε μιλώ για το τώρα. Το τώρα είναι αργά, φίλε. Τον φασίστα τον έχεις δημιουργήσει πλέον.

 Πριν λίγους μήνες είχε γίνει λόγος για την παιδική βία, για την τρομοκρατία που υφίστανται μερικά παιδιά. Έχετε αναλογιστεί αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν υποστεί κάτι τέτοιο; Έχεις αναλογιστεί ποιο είναι το μερίδιο της δικής σου ευθύνης αγαπημένε αγωνιστή; Έχεις σκεφτεί πόσο μια δική σου πράξη ή του ίδιου του συστήματος έχει φτάσει 400.000 άτομα σε αυτή την κατάσταση;

 Και μην ακούσω αυτά περί οικονομικής κρίσης. Η φτώχεια σίγουρα αυξάνει την εγκληματικότητα, αλλά για να γίνει κάποιος φονιάς, θεωρώ πως πρέπει να έχει και αντίστοιχα βιώματα. Για να έχει απενοχοποιήσει τη βία σε τέτοιο σημείο σημαίνει πως αυτή την διαπαιδαγώγηση έχει λάβει. Δεν μπορώ αν μη τι άλλο να δεχθώ πως ένας καθημερινός άνθρωπος ξυπνάει ένα ωραίο πρωί και αποφασίζει να κάνει ένα φόνο επειδή έχασε τη δουλειά του. Και του μπαμπά μου του μείωσαν τη σύνταξη κύριοι, αλλά παραμένει αριστερός και πιστός στις πεποιθήσεις του. 

Επομένως, έχεις αναλογιστεί εσύ τι ευθύνη μπορεί να έχεις σε αυτό; Εσύ και το σύστημα το οποίο στηρίζεις εδώ και χρόνια;

Για να διαχωρίσω τη θέση μου, θα ήθελα να τονίσω πως είμαι κατά της βίας και την κατακρίνω από όπου και αν προέρχεται. Αλλά μη ξεχνάς φίλε αγωνιστή, πως η βία γεννάει βία, όπως μας είπε και η Γώγου. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση όπου ο φασίστας σκότωσε έναν αγωνιστή. Σκέψου, λοιπόν, λίγο βαθύτερα και μη μένεις στην επιφάνεια. Για να αποδώσει αυτός σου ο αγώνας αν θες. Για να έχει νόημα.

 Έπειτα, και ερχόμαστε και στην πηγή του προβλήματος, την έλλειψη παιδείας, το μείζον πρόβλημα, αυτές τις μέρες είναι το εκπαιδευτικό. Κάτσε διαμαρτυρήσου και παίξε ξύλο για του χαμό του Παύλου, όσο αυτοί θα ψηφίζουν ακόμα ένα νομοσχέδιο, όσο η Χρυσή Αυγή θα αυξάνει τη δημοτικότητά της στις πλάτες σου. Τι νομίζεις; Δε περιμένουν αντίδραση; Σε έμαθαν πια αγωνιστάκο.

 Ξύλο. Εθνικός διχασμός. Αστυνομία - αγανακτισμένοι. Έξυπνος τρόπος να αυξήσουν τη δημοτικότητά τους. Εύκολος τρόπος να ψηφισθεί και το νομοσχέδιο για το δημόσιο. Ένα σου λέω, φιλαράκο και αυτό να το θυμάσαι, άμα υποβαθμίσουν κι άλλο την παιδεία, εκεί να δεις πόσοι άλλοι τέτοιοι θα αλωνίζουν στη γειτονιά σου. Κι έπειτα, θα μου πεις.. υποβαθμισμένη δεν ήταν τόσα χρόνια αγαπητοί εκπαιδευτικοί; Πόσοι από εσάς ασκήσατε λειτούργημα; Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, κύριοι. Δεν χρειάζονται απαντήσεις σε αυτόν σας τον αγώνα.
Με έχετε απογοητεύσει όλοι σας. Όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί. Και εσείς και ο άκρατος πιθηκισμός σας. Αυτή η έλλειψη απόψεων. Αυτός ο φανατισμός, ο αφιονισμός. Αυτό το μίσος που φωλιάζει, ποτέ αγάπη, πάντα μίσος. Το μίσος για το φταίχτη. Αυτό το δάχτυλο που σηκώνεται για να δείξει μονίμως ενόχους. Ποτέ να δείξει το σωστό. Πάντα τον ένοχο. Πάντα να κρίνεις. Να ακολουθείς το πλήθος και να γιουχαΐζεις. Εσύ ο έντιμος, ο αγωνιστής. Και ποτέ να μην αναλογίζεσαι τις δικές σου ευθύνες.
Με αηδιάσατε. Τίποτα δε καταλάβατε από την "δέκατη εντολή", μ' ακούτε; Τίποτα. Κανείς εγκέφαλος διατεθειμένος να ανοίξει. Ούτε των μεν, ούτε των δε. Αφού ο τρόπος που έχετε βρει για να τον ανοίξετε είναι τα καδρόνια, τότε περαστικά σας.

Σου μιλάω ρε. Δε βρέχει ρε. Σε φτύνω ρε. Εσένα και τους ανώτερους ομοίους σου που περιβάλλεστε το ένδυμα της αναρχίας και της αριστεράς και το κάνετε κουρελόπανο. 

                                  Μια απηυδισμένη από τη μαζοποίηση,
                                                      και απογοητευμένη ιδεαλίστρια.